Vrij werk
Eén keer in de zoveel tijd gaat het bij me kriebelen. Niet vanwege gekke beestjes ofzo. Gelukkig niet! Nee dan wil ik grootse en meeslepende foto’s maken waar iedereen stijl van achterover slaat. Foto’s met een verhaal. Foto’s die iets bijdragen voor een goed doel, mijn kijk op zaken die spelen in de maatschappij of gewoon om eens iets totaal anders uit te proberen.
Dan ontwaakt er een klein vlammetje dat wordt aangewakkerd met allerlei hersenspinsels. Totdat er een groot vuur ontlaadt en er een geweldig project klaar ligt om mee aan de slag te gaan.
Hieronder het resultaat van een aantal van mijn (lopende) projecten.



De Tepelkloof - 2022-2023
De kloof tussen de mannentepel en de vrouwentepel is minstens zo groot als de Grand Canyon. Je hoeft geen rocket science gestudeerd te hebben, om te zien dat die kloof de afgelopen tientallen jaren alleen maar groter is geworden.
Alleen al het verschil in aanduiding wanneer de man of vrouw geen bovenstukje draagt is opmerkelijk. Voor de vrouw gebruiken we het woord topless en bij mannen spreek je eerder over een ontbloot bovenlijf.
Lichaam als kunst
Al eeuwen is naakt een geliefd onderwerp binnen de schilder en beeldhouwkunst. In de Oudgriekse kunst werd het mannenlichaam verheerlijkt, dat overigens weinig te maken had met erotiek, maar vooral met de idealisering van de mens an sich. Pas na de klassieke periode werd ook het vrouwelijk naakt ontdekt. De kunst werd een stuk realistischer. Ook de man en de vrouw met minder spierbundels, onvolmaaktheden, oud, minder strak in het vel vinden hun weg binnen de kunst.
Linda.
In het Lindanummer van september wordt een pleidooi gehouden voor tieten in alle vormen en maten. Het normaliseren van borsten. Dat ze met hun cover volledig voorbij gaan aan hun eigen pleidooi wordt nog eens extra duidelijk door de commotie die daar vervolgens op ontstaat. Want hoe representatief zijn de negen gefotografeerde vrouwen die op de cover staan?
All bodies are good bodies!
Agnès Sorel was trendsetter van haar tijd, toen ze in 1444 aan het Franse hof het decolleté introduceerde. Vele adellijke dames volgden haar voorbeeld. Op meerdere schilderijen staat Agnès afgebeeld met één ontblote borst.
Blote borsten op het strand zijn passé
Zijn we de afgelopen jaren inderdaad preutser geworden? Zonnen we daarom bijvoorbeeld minder topless of komt het door meer bewustzijn dat zonnen een verhoogd risico op huidkanker met zich meebrengt? Of dat we te kust en te keur kunnen worden gefotografeerd door wildvreemden die altijd en overal hun mobiel bij de hand hebben en jouw foto kunnen verspreiden?
Na een bezoek aan de borstenpletter werd ik weer eens geconfronteerd met mijn borsten dat in schril contrast staat met de seksualisering van borsten op pornosites, in reclames of anderzijds en je alleen maar hoopt dat de uitslag goed is.
Blootgewoon
De tepelkloof dichten is een uitdaging zolang platforms als Instagram, Facebook en LinkedIn een ban leggen op de vrouwelijke tepel. Nu heb ik niet de illusie dat ik daar iets op korte termijn aan kan veranderen. Maar ik denk wel dat ik daar een steentje aan kan bijdragen om dit onderwerp onder de aandacht te brengen.
Ik wil laten zien dat borsten blootgewoon zijn door een fotoserie te maken van vrouwen én mannen met een ontbloot bovenlijf met een verhaal. Een verhaal dat het beeld versterkt. Ter inspiratie neem ik schilderijen van oude en nieuwe meesters waar personen met een blote borst opstaan als voorbeeld om de persoon op die manier in beeld te brengen.
Project 'De Tepelkloof'
Inmiddels is het project afgerond en heb ik in totaal 11 vrouwen én mannen in al hun kracht en kwetsbaarheid gefotografeerd. Ik barst bijna uit mijn voegen van trots dat zij de stap durfden te nemen om aan mijn hersenspinsel mee te werken. Vrouwen en mannen met ieder hun eigen inspirerende en aangrijpende verhaal.
Magazine De Tepelkloof
Het eerste idee was om een koffietafelboek te maken. Dat bleek financieel te veel risico's met zich mee te brengen. Als je echter ergens nee tegen zegt, opent dat ook weer deuren voor nieuwe ideeën.
Dankzij het fantastische aanbod van Merle de Greef, van Uitgeverij de Zolder, is er een schitterend online magazine van De Tepelkloof tot stand gekomen. Met columns van o.a. Jaap van Deurzen, Marloes Keeris en een interview met Iliriana Banjska van Women Inc..


Never Say Goodbye - 2018
Op de Facebookpagina van een vriend zag ik een schitterende foto van de romp van een oud vliegtuig, een DC-2 en zijn hond Jack. Ik zag meteen een fotoshoot voor me. Mede dankzij zijn contacten als vrijwilliger bij het transportmuseum in Nieuw-Vennep mocht ik daar de fotoshoot houden. Ik kon me geen betere plek wensen.
Storytelling
Mijn oproep voor modellen, deed bijna mijn mailbox ontploffen. Bram, Eric, Helmi en Sterre waren de gelukkigen die meewerkten aan het project. Ik wilde iets anders dan anders. Niet alleen losse foto's, maar ik wilde dat de foto's met elkaar een verhaal zouden vertellen. Ook wel "story telling" genoemd.
Regisseren
Naast het fotograferen, moest ik én een verhaal bedenken én regisseren. Nog nooit gedaan, maar daarom juist zo’n ontzettend gave uitdaging. Heel veel stukken van oude films bekeken om een beter idee te krijgen hoe ik zoiets kon vormgeven en aan de hand daarvan een moodboard gemaakt. Het verhaaltje is flinterdun, om het voor een eerste keer niet meteen al te ingewikkeld te maken. Het verhaal wordt verteld vanuit de hond Jack over zijn baas die piloot is tijdens WO I en verliefd wordt op een actrice. I know! Er zijn vast betere scriptschrijvers 😉
Met dank aan Rob, Bram, Eric, Helmi, Sterre, het transportmuseum, waaronder Arno en Kees en de behulpzame vrijwilligers, die mee hielpen van het verplaatsen van de romp tot het aanleveren van sigaretten of gewoon even op het verkeerde moment in beeld stonden, kwam mijn verhaal tot leven.

Mannenkalender - 2017
In 2017 werd bij mijn zoon, toen 14 jaar, een zeldzame vorm van botkanker geconstateerd. Op zo’n moment staat de wereld compleet op zijn kop. Je wordt geleefd en je staat op standje overleven. Ik zocht een manier om met mijn angst, verdriet en onmacht om te gaan. En zo ontstond het idee om een mannenkalender te maken waarvan de opbrengst naar een goed doel zou gaan.
Na mijn oproep op social media “Durf jij jezelf bloot te geven?” ontplofte mijn mailbox. Uit heel Nederland reageerden mannen die belangeloos wilden meewerken aan het project. Mannen die je man, broer, zwager of neef zouden kunnen zijn. In twee maanden tijd poseerden twaalf mannen voor mijn camera. Mannen, waarvan ik de meesten niet kende, zonder enige cameraervaring, maar die wel het lef hadden om zichzelf bloot te geven. Het resultaat was verbluffend en met trots kon ik een mooi bedrag aan Kika doneren.
Met mijn zoon gaat het nu gelukkig ontzettend goed. Nog iedere dag ben ik het artsenteam en zijn beschermengel dankbaar dat hij er zo goed is uitgekomen.
